រូបចម្លាក់តំណាង សុគ្រីព និងហនុមាន ធ្វើពីដីដុត និងការស្ល
អង្គរបុរី (សារមន្ទីរជាតិពន្ធុវិទ្យា, ទួលគោក)
សិលាចារឹកនាសម័យមុនអង្គរបានឲ្យដឹងទៀតថា គម្ពីរទាំងអស់នោះជាតង្វាយដែលគេត្រូវសូត្រជាប្រចាំថ្ងៃ ។ ដោយឡែក សិលាចារឹកនៅភ្នំបាយ៉ង់ ខេត្តតាកែវនាសតវត្សរ៍ទី៧ នៃគ្រិស្តសករាជ ក៏បានបញ្ជាក់នូវវត្តមានរបស់រឿង រាមកេរ្តិ៍ ដែរ ។
ស្ថានីយ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រអង្គបុរីបានផ្តល់នូវចម្លាក់ជាច្រើនធ្វើអំពីដីដុត ថ្ម និង មាស ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងរឿងរាមាយណៈ ឬ រាមកេរ្តិ៍ (កេរ្តិ៍របស់ព្រះរាម) តែជាការសោកស្តាយបំផុត ដែលវត្ថុសិល្បៈទាំងនោះត្រូវបានគេយកលក់នៅផ្សារទួលទំពូងដោយខុសច្បាប់ ហើយយើងគ្មានលទ្ធភាពហាមឃាត់ ។
ដូច្នេះ បើគេសំអាងទៅលើរូបភាពដែលយើងបានថត គេប្រទះឃើញរូបហនុមានធ្វើអំពីដីដុតកាន់ដំបង និង កាន់ដាវនៅដៃ ឬ ក៏ត្រូវហ៊ុមព័ទ្ធដោយរង្វង់មូលមួយ ។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ គេក៏បានជួបនូវចម្លាក់រូបហនុមាននេះនៅលើសន្លឹកមាសស្តើងដែលបុព្វបុរសខ្មែរប្រើជាយ័ន្ត អាថាន់ ដើម្បីការពារនឹងឧបទ្រពចង្រៃផងដែរ ។
ចម្លាក់បុរាណទាំងនោះស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃសិល្បៈគុប្តៈ (ឆ្នាំ៣២០-៤៧០គ.ស) ដែលមានអានុភាពទៅលើសិល្បៈខ្មែរនាគ្រាបឋមនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួន ។
គប្បីរំឮកថា ជនជាតិខ្មែរ ជាពិសេសអ្នកនយោបាយ និងសិល្បករខ្មែរនាជំនាន់នោះ មានទំនាក់ទំនងត្រង់ៗ ជាមួយជនជាតិក្លឹង្កតែម្តង តាមរយៈវិស័យពាណិជ្ជកម្ម និង សាសនា ។
រចនាបទភ្នំដា ក៏បានបន្សល់ទុកនូវស្នាដៃដ៏ឆ្នើមនៃបុព្វបុរសខ្មែរ ដែលជាភស្តុតាងទាក់ទិននឹងរឿងរាមកេរ្តិ៍ ដែលមានជាអាទិ៍ ដូចជាចម្លាក់ស្វាហនុមាន ឬ សុគ្រីព ឬ ក៏ព្រះពលរាម ព្រះបរសុរាម និងព្រះលក្ស្មណ៍ ដែរ។
រូបចម្លាក់ខាងលើនេះ ត្រូវបានឆ្លាក់ឡើងនៅសតវត្សរ៍ទី៥ និង ពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី៦នៃគ្រិស្តសករាជ ក្នុងរជ្ជកាលនៃព្រះបាទរុទ្ទ្រៈវរ័ន្ម ជាព្រះមហាក្សត្រចុងក្រោយនៃនគរភ្នំ ដែលមានរាជអង្គរបុរីជាព្រះរាជធានី ។
គួររំឮកដែរថា រចនាបទកោះកេរ្តិ៍ (រវាងឆ្នាំ៩២១-៩៤៥គ.ស) ក៏បានបន្សល់ទុករូបចម្លាក់តំណាងការប្រយុទ្ធ រវាង ពាលី និង សុគ្រីព ដែរ ។
ប្រភពឯកសារខាងលើនេះ បានបង្ហាញឲ្យគេដឹងយ៉ាងប្រាកដថា ដូនតាខ្មែរយើងបានស្គាល់នូវរឿងរាមកេរ្តិ៍ តាំងពីដើមសតវត្សរ៍ទី១ នៃគ្រិស្តសករាជម្ល៉េះ ។ រឿង រាមកេរ្តិ៍ ក៏បានហូរចូលក្នុងអតីតទឹកដីខ្មែរក្នុងពេលជាមួយគ្នា នឹង លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនា និង ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែរ ។ នេះបើតាមការស្រាវជ្រាវ និងវិភាគលើឯកសារវត្ថុសិល្បៈបុរាណ របស់លោក បណ្ឌិតមីសែល ត្រាណេ អនុរដ្ឋលេខាធិការនៃក្រសួងវប្បធម៌វិចិត្រសិល្បៈ ។
ភាពល្បីល្បាញនៃរឿងនេះ បណ្តាលមកពីតម្លៃសីលធម៌ និងសច្ចធម៌ដែលតួអង្គនៃរឿងនេះតំណាងដូចជា ព្រះរាម ដែលអវតារបស់ព្រះវិស្ណុ ឬ នរាយណ៍ តំណាងនូវសច្ចធម៌ និង វីរភាព រីឯព្រះនាងសិតា វិញជាតំណាងឱ្យភាពបរិសុទ្ធ និង ស្វាមីភ័ក្តិ ។ ហនុមាន ដែលជាសេនារបស់ព្រះរាមតំណាងវីរភាព និង ភក្តីភាពរបស់មេទ័ព ចំពោះព្រះមហាក្សត្រ គឺព្រះរាមក្នុងការផ្ចាញ់មារ ។ ពោលគឺអំពីល្អរមែងឈ្នះអំពីអាក្រក់ ដែលមានពពួកយក្សមារអសុរកាយជានិមិត្តរូប ។ នេះជាលទ្ធផលនៃ ការស្រាវជ្រាវថ្មីថ្មោងបំផុត។
ស្ថានីយ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រអង្គបុរីបានផ្តល់នូវចម្លាក់ជាច្រើនធ្វើអំពីដីដុត ថ្ម និង មាស ពាក់ព័ន្ធទៅនឹងរឿងរាមាយណៈ ឬ រាមកេរ្តិ៍ (កេរ្តិ៍របស់ព្រះរាម) តែជាការសោកស្តាយបំផុត ដែលវត្ថុសិល្បៈទាំងនោះត្រូវបានគេយកលក់នៅផ្សារទួលទំពូងដោយខុសច្បាប់ ហើយយើងគ្មានលទ្ធភាពហាមឃាត់ ។
ដូច្នេះ បើគេសំអាងទៅលើរូបភាពដែលយើងបានថត គេប្រទះឃើញរូបហនុមានធ្វើអំពីដីដុតកាន់ដំបង និង កាន់ដាវនៅដៃ ឬ ក៏ត្រូវហ៊ុមព័ទ្ធដោយរង្វង់មូលមួយ ។ ទន្ទឹមនឹងនេះដែរ គេក៏បានជួបនូវចម្លាក់រូបហនុមាននេះនៅលើសន្លឹកមាសស្តើងដែលបុព្វបុរសខ្មែរប្រើជាយ័ន្ត អាថាន់ ដើម្បីការពារនឹងឧបទ្រពចង្រៃផងដែរ ។
ចម្លាក់បុរាណទាំងនោះស្ថិតនៅក្រោមឥទ្ធិពលនៃសិល្បៈគុប្តៈ (ឆ្នាំ៣២០-៤៧០គ.ស) ដែលមានអានុភាពទៅលើសិល្បៈខ្មែរនាគ្រាបឋមនៃប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ខ្លួន ។
គប្បីរំឮកថា ជនជាតិខ្មែរ ជាពិសេសអ្នកនយោបាយ និងសិល្បករខ្មែរនាជំនាន់នោះ មានទំនាក់ទំនងត្រង់ៗ ជាមួយជនជាតិក្លឹង្កតែម្តង តាមរយៈវិស័យពាណិជ្ជកម្ម និង សាសនា ។
រចនាបទភ្នំដា ក៏បានបន្សល់ទុកនូវស្នាដៃដ៏ឆ្នើមនៃបុព្វបុរសខ្មែរ ដែលជាភស្តុតាងទាក់ទិននឹងរឿងរាមកេរ្តិ៍ ដែលមានជាអាទិ៍ ដូចជាចម្លាក់ស្វាហនុមាន ឬ សុគ្រីព ឬ ក៏ព្រះពលរាម ព្រះបរសុរាម និងព្រះលក្ស្មណ៍ ដែរ។
រូបចម្លាក់ខាងលើនេះ ត្រូវបានឆ្លាក់ឡើងនៅសតវត្សរ៍ទី៥ និង ពាក់កណ្តាលសតវត្សរ៍ទី៦នៃគ្រិស្តសករាជ ក្នុងរជ្ជកាលនៃព្រះបាទរុទ្ទ្រៈវរ័ន្ម ជាព្រះមហាក្សត្រចុងក្រោយនៃនគរភ្នំ ដែលមានរាជអង្គរបុរីជាព្រះរាជធានី ។
គួររំឮកដែរថា រចនាបទកោះកេរ្តិ៍ (រវាងឆ្នាំ៩២១-៩៤៥គ.ស) ក៏បានបន្សល់ទុករូបចម្លាក់តំណាងការប្រយុទ្ធ រវាង ពាលី និង សុគ្រីព ដែរ ។
ប្រភពឯកសារខាងលើនេះ បានបង្ហាញឲ្យគេដឹងយ៉ាងប្រាកដថា ដូនតាខ្មែរយើងបានស្គាល់នូវរឿងរាមកេរ្តិ៍ តាំងពីដើមសតវត្សរ៍ទី១ នៃគ្រិស្តសករាជម្ល៉េះ ។ រឿង រាមកេរ្តិ៍ ក៏បានហូរចូលក្នុងអតីតទឹកដីខ្មែរក្នុងពេលជាមួយគ្នា នឹង លទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនា និង ព្រះពុទ្ធសាសនា ដែរ ។ នេះបើតាមការស្រាវជ្រាវ និងវិភាគលើឯកសារវត្ថុសិល្បៈបុរាណ របស់លោក បណ្ឌិតមីសែល ត្រាណេ អនុរដ្ឋលេខាធិការនៃក្រសួងវប្បធម៌វិចិត្រសិល្បៈ ។
ភាពល្បីល្បាញនៃរឿងនេះ បណ្តាលមកពីតម្លៃសីលធម៌ និងសច្ចធម៌ដែលតួអង្គនៃរឿងនេះតំណាងដូចជា ព្រះរាម ដែលអវតារបស់ព្រះវិស្ណុ ឬ នរាយណ៍ តំណាងនូវសច្ចធម៌ និង វីរភាព រីឯព្រះនាងសិតា វិញជាតំណាងឱ្យភាពបរិសុទ្ធ និង ស្វាមីភ័ក្តិ ។ ហនុមាន ដែលជាសេនារបស់ព្រះរាមតំណាងវីរភាព និង ភក្តីភាពរបស់មេទ័ព ចំពោះព្រះមហាក្សត្រ គឺព្រះរាមក្នុងការផ្ចាញ់មារ ។ ពោលគឺអំពីល្អរមែងឈ្នះអំពីអាក្រក់ ដែលមានពពួកយក្សមារអសុរកាយជានិមិត្តរូប ។ នេះជាលទ្ធផលនៃ ការស្រាវជ្រាវថ្មីថ្មោងបំផុត។
No comments:
Post a Comment